Anioł, trener, wędrowiec

wtorek, 28 marca 2017

Przyszła wiosna, drzewa zaczynają się zielenić, kwitną krokusy, śpiewają ptaki. Wiosna to dobry czas, by coś zmienić. Wraz z dłuższym dniem, budzi się kreatywność i aktywność. Warto je wykorzystać.

Alicja jest kobietą pewną siebie. Potrafi zadbać o swoje interesy i sprawia wrażenie, że przychodzi jej to z łatwością. Dużo się uśmiecha, jeśli tylko się gdzieś pojawi, natychmiast skupia na sobie uwagę. Przyzwyczaiła się do tego, ale też zauważyła, że niektórym to przeszkadza.

Zdecydowała się popracować nad korektą niektórych swoich manier, by nie kojarzyć się z osobą egocentryczną. Zapragnęła nauczyć się słuchać innych i zwyczajnie zauważać ich potrzeby. W konsekwencji także więcej pomagać ludziom. Nawet, jeśli miałoby to ją kosztować sporo wysiłku. Samej zdecydowanie nie będzie łatwo dokonać takiej przemiany nie tracąc swoich największych atutów. Potrzebny jest ktoś, kto będzie miał szersze spojrzenie na sytuację, plan działania i pomoże wzbogacić osobowość, rozwinąć to co ma najwartościowsze.

Trudno jednym słowem nazwać tę osobę, gdyż łączyć ona powinna cechy trenera, anioła, przyjaciela i wędrowca. Pewnego wiosennego popołudnia Alicja siedziała w parku i przyglądała się krokusom. Tworzyły niezmierzony dywan. Alejkami przechadzali się ludzie, przylatywały gołębie i liczyły na jakieś okruszki.

Ala wyjęła notatnik i zaczęła zapisywać różne cele, swoje przymioty, które chciałaby oszlifować i styl życia jaki pragnie wdrożyć. Okazało się, że lista jest długa. Westchnęła i notes schowała do torebki. Wzięła telefon i wybrała numer. Akurat biegałam po stadionie, kiedy zadzwonił telefon.

– Halo!

– Dzień dobry, tutaj Alicja, czy możemy umówić się na spotkanie? Chciałabym wdrożyć w życie pewien osobisty projekt i potrzebuję wsparcia. Czy mogę liczyć na twoją pomoc?

– Witaj Ala, bardzo się cieszę, zapraszam do mnie jutro po południu. Godzinę doślę później, ponieważ teraz jestem na treningu.

– Dziękuję i do zobaczenia.